Rozdział 2 Próba ucieczki

*Diego* 
 Mówiłem Ci, że za nieposłuszeństwo będziesz karana - krzyknąłem na tą niewdzięczną sukę i próbowałem ją uderzyć gdy do pokoju wbiegł ten smarkacz.
*Marco* 
 Wbiegłem do ich sypialnie bo wiedziałem, że będzie chciał ją uderzyć. Zostaw ją, nie pozwolę ci uderzyć mojej siostry. Pożałujesz tego Domigez - krzyknąłem po czym rzuciłem się na niego by ją obronić. Niestety szybko mnie z siebie zrzucił, Viola nie zdążyła nawet zrobić dwóch kroków, a ja byłem już za zamkniętymi drzwiami.
*Violetta*
Poczułam jak moje serce pękło na jeszcze więcej kawałków, poczułam też, że na policzku mam rozpalony czerwony ślad.
Kilka godzin wcześniej 
*Violetta* 
Violu uciekamy z tego piekła - powiedział Marko - pakuj wszystko - dokończył szeptem.
 Kilka minut później
*Violetta*
Wszystko spakowane? - zapytałam brata. Tak idziemy, szybko, Fran czeka w parku - wyszeptała by nie obudzić naszych oprawców. Wyszliśmy po cichu z "domu" bo jak takie miejsce nazwać domem? Po pięciu minutach byliśmy w parku. Już widzimy Francescę, biegniemy do niej. Marko już pakuje walizki do samochodu, gdy nagle ktoś łapię mnie za ręce i ciągnie w drugą stronę, widziałam, że to Diego. Fran! Marko! - krzyknęłam, biegną mi z pomocą. Niestety ich starania idą na marę, cała trójką lądujemy zamknięci w mojej sypialni. Zadziwiające jak tak szybko nas tu wszystkich sprowadzili z parku.
*Francesca*
Ten tyran wyrzucił mnie i Marco zostając sam na sam z biedną, wystraszoną Violettą. Przykro mi, że nam nie wyszło - powiedziałam przez łzy. Marco podszedł do mnie i otarł je delikatnie swoją dłonią. Spróbujemy jeszcze raz i kolejny aż nam się uda. Na razie ważne, że jestem tu z tobą - powiedział przytulając mnie. Poczułam jak się rumienie. Jako, że możemy się już nie zobaczyć to muszę Ci coś powiedzieć - stwierdził głosem pełnym uczuć. Wtedy tuż prze jej ślubem ja... ja... zakochałem się w tobie, kocham Cię Fran. Mam jedno pytanie. Kochasz mnie? - zapytał z nadzieją w głosie. Tak Marco kocham Cię. Myślałam, że już tego nie powiesz - odpowiedziałam z radością na jego pytanie. Chcieliśmy się pocałować, ale usłyszeliśmy krzyk tego brutala i pobiegliśmy ratować Viole.
*Leon*
Dziś był mój pierwszy dzień w pracy, było okey. Rozmawiałem z Andresem, mówił, że Francesca ma kontakt z Violą i Marco. Muszę ją odnaleźć. Przechodziłem obok starego domu Violetty, wpadłem tam na... na Fran! Zapytałem co z moją lubą. Na początku nie chciała mi powiedzieć, ale powiedziała, że wyszła za Diego! Chciał coś jeszcze powiedzieć, ale ja jak najszybciej pobiegłem do domu. Powiedziałem o wszystkim Fede i Lu. Była ze mną tylko dla pieniędzy! - krzyknąłem na cały dom. Nie mów tak! Ona Cię kocha! Mówiła mi jak jeszcze chodziłem z nią do liceum, że on jej się kilka razy oświadczył, ale ona za każdym razem odmawiała! Coś musiało ją do tego zmusić! - Federico bronił swojej przyjaciółki. Zgadzam się z mężem - powiedziała spokojnie Ludmiła.
*Violetta*
Francesca opowiedziała mi o całym zdarzeniu z Leonem. On mnie już nie kocha! Myśli pewnie, że przez te kilka lat naszego związku go oszukiwałam! Teraz już nic mnie nie trzyma! To już postanowione, w nocy gdy wszyscy będą spali połknę te tabletki nasenne ciotki i po prostu zasnę!
*Marco*
W nocy wstałem do łazienki. To co tam zobaczyłem załamało mnie. Violetta leżała na podłodze z pustym pudełkiem po tabletkach w ręce. Obudziłem Esmeraldę i razem z nią zawiozłem ją do szpitala. Gdy Viola była już "bezpieczna" zadzwoniłem do Fran.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mamy już 2 rozdział naszej wspólnej historii. Czy Violetta się obudzi? Czy Leon i Diego dowiedzą się o próbie samobójstwa? Czy Leon zrozumie, że Viola kocha tylko jego? Czy Marco dowie się o przyczynie od Francescy? To wszystko w następnym rozdziale. 
~Aga~
Bardzo doceniamy wasze miłe i ciepłe przyjęcie. Dziękuje za komentarze. Wam wszystkim i Tobie kochana Vilu.
~Frycia~
Jak Agusia u góry dziękuje wam za to serdeczne przyjęcie naszego maleństwa. Dziękuje też Adze. Gdyby nie ty nie osiągnęłabym tego co mam. 
~~~~
Buziaczki i uściski od Agnieszki i Julii